Bliżej drużyny (5): Legia U13

31.08.2020 17.40, autor: JAKUB WYDRA,

W cyklu "Bliżej drużyny" przybliżamy kulisy codziennej pracy każdego zespołu naszej Akademii. Przyglądamy się treningom, wyjazdom na turnieje, zawodnikom i trenerom, pokazując w jaki sposób Akademia Legii kształtuje przyszłe pokolenia swoich wychowanków. W kolejnym odcinku - drużyna U13. Na jakie aspekty kładzie się nacisk na tym etapie szkolenia? Jaki wpływ na ten proces mają różnice w wieku biologicznym? Jak budować relacje z tak młodymi zawodnikami?

 

 

 

– Od momentu, kiedy wróciliśmy do treningów po przerwie spowodowanej pandemią, pracujemy cztery razy w tygodniu, piątym dniem aktywności jest mecz. W normalnym cyklu wygląda to tak, że mamy trzy jednostki treningowe oraz dodatkowy trening, tak zwany „inny sport”. W roku szkolnym dochodzą do tego zajęcia w Klasie Sportowej. Podstawą naszej pracy w tej kategorii wiekowej jest technika, technika i jeszcze raz technika. Zależy nam, by chłopcy czuli się swobodnie z piłką przy nodze, ale też potrafili podejmować działania z futbolówką i mieli szeroki wachlarz tych działań. W treningach przemycamy również takie aspekty, jak decyzyjność, dzięki której łatwiej jest im później odnaleźć się w taktyce grupowej – opisuje opiekun drużyny U13, .

 

– W tym wieku chłopcy są wyjątkowo "plastyczni", czyli bardzo szybko chłoną nową wiedzę i umiejętności. Dlatego uważamy, że na tym poziomie technika to podstawowe narzędzie, w jakie musimy ich wyposażyć. Na kolejnych etapach szkolenia dojdzie im praca nad taktyką zespołową, większy nacisk będziemy kłaść na motorykę. Kluczowe jest dla nas to, by przechodząc już na pełnowymiarowe boisko nasi zawodnicy czuli się pewnie z piłką przy nodze i potrafili zrobić z niej użytek – dodaje , koordynator U5 - U13 naszej Akademii.

 

Sztab szkoleniowy zespołu U13, oprócz głównego trenera, tworzą II trener Mateusz Ludwiniak, trener bramkarzy oraz trener przygotowania motorycznego . Projekty analityczne w obrębie kategorii U13 koordynuje .

 

 

 

– Prowadzenie piłki, zwroty z piłką, drybling, gra jeden na jeden, jakość przyjęcia i podania - to podstawowe aspekty związane z pojęciem techniki, nad którymi pracujemy. Do tego dochodzą zajęcia związane z decyzyjnością i taktyką indywidualną w grach. Czwartkowe zajęcia stoją pod znakiem innych sportów, mogą to być, na przykład, gimnastyka, akrobatyka, podchody, inne niż futbol gry zespołowe - coś, co pozwala kształtować sprawność ogólną – tłumaczy Klimkowski.

 

– W pierwszej części zajęć chcemy, by nasi chłopcy mieli jak najwięcej kontaktów z piłką, a więc ćwiczymy zwroty, start + stop, zwody oraz przyjęcia. Z każdą kolejną minutą treningu zaczynamy progresować środek, robimy to, na przykład, poprzez wyznaczenie czasu. Chodzi o to, by gracz wykonał dany element techniczny jak najwięcej razy przez minutę. Kolejny etap treningu to technika w rywalizacji z przeciwnikiem. W założeniu, na starcie lekką przewagę ma strona atakująca, ale z czasem dochodzimy do odtworzenia realizmu sytuacji boiskowych, które występują podczas meczów. Co ważne, przywiązujemy dużą wagę do techniki wykonania danego ćwiczenia, zwracamy również uwagę na takie aspekty, jak którą nogą gracz wykonuje zadanie, czy odpowiednią częścią stopy, czy stoi nisko na nogach, czy chroni piłkę za pomocą ręki, jak wygląda jego pierwszy kontakt z futbolówką – dodaje.

 

 

 

– Zajęcia ogólnorozwojowe to podstawa, na bazie której można w ogóle uprawiać zawodowo sport. Kiedyś dzieci, zanim przechodziły do specjalizacji w danej dyscyplinie, uprawiały wiele różnych sportów. Dziś ta specjalizacja następuje w bardzo młodym wieku, możemy nawet znaleźć przedszkola piłkarskie, gdzie czteroletnie dzieciaki kierunkują się na futbol. A piłka nożna to nie tylko umiejętności stricte piłkarskie, ale przede wszystkim sprawność na wysokim poziomie. We współczesnym futbolu musisz być szybki, sprawny, silny, żeby sobie poradzić. Same umiejętności taktyczne czy techniczne nie wystarczą, choć są niemniej istotne. Kategorie U10 - U13 są idealnym momentem na to, by położyć mocny akcent nie tylko na technikę, ale i ogólną sprawność – wyjaśnia trener Legii U13.

 

 

 

– Kategoria U13 to ostatnia przed przejściem do gier jedenastoosobowych. Wprowadzamy więc do szkolenia na tym etapie również elementy taktyki indywidualnej, związane w głównej mierze z jakością podejmowanych decyzji czy umiejętnym wykorzystaniem indywidualnych aspektów technicznych w grze zespołowej. Są to przede wszystkim praca bez piłki, ustawienie się zawodników względem siebie, rozumienie gry i tego, jakie zachowania bez piłki mogą być pomocne dla kolegi mającego futbolówkę przy nodze – mówi .

 

 

 

 

Rafał Klimowski, podczas swojej pracy w Akademii Legii Warszawa, prowadził między innymi Sebastiana Walukiewicza (dziś Cagliari Calcio i reprezentacja Polski), Mateusza Praszelika (Śląsk Wrocław), Maksymiliana Sitka (Podbeskidzie Bielsko-Biała), Mateusza Szweda (obecnie Zagłębie Sosnowiec) czy Łukasza Łakomego, który dziś jest liderem środka pola Legii II i otrzymuje zaproszenia na treningi pierwszego zespołu.

 

– Słyszałem kiedyś takie bardzo mądre porównanie, że dobry piłkarz powinien, tak jak stół, stać na czterech nogach, czyli fundamentach. Są nimi technika, taktyka, motoryka i mentalność. Jeśli któregoś z tych filarów zabraknie, „stół” traci swoją funkcjonalność. Podobnie jest z piłkarzem, jeśli jesteś świetny w trzech aspektach, a w czwartym jesteś słaby, to prędzej czy później poważny futbol cię zweryfikuje. Przykłady zawodników, których miałem okazję prowadzić w Akademii, a dziś coraz lepiej radzą sobie, czy to na poziomie Ekstraklasy, czy lig zagranicznych, są dowodem na to, że w porównaniu ze stołem jest bardzo wiele prawdy.

 

– O każdym z tych zawodników można powiedzieć, że są to bardzo silne osobowości, a przy tym, piłkarsko na danym etapie szkolenia wyróżniali się na tle swoich rówieśników i przejawiali ogromny potencjał indywidualny. To wpływało na ich dużą pewność siebie i dążenie do celu z pełnym przekonaniem, wiarą w sukces – zauważa.

 

– Przykład Maćka Rosołka: jak go pamiętam z czasów, gdy przychodził do Akademii Legii, to nie był zawodnik wyróżniający się aspektami czysto piłkarskimi. On nie dryblował kilku rywali, nie popisywał się sztuczkami technicznymi. Tym, co wyróżniało go na tle rówieśników, był wzrost, siła fizyczna, szybkość i umiejętność wykorzystania tych cech w grze. Mając dwanaście czy trzynaście lat zdobywał bardzo dużo bramek głową. Dopiero z czasem wchodził na coraz wyższy poziom umiejętności, czy to technicznych, czy taktycznych. Maćka od zawsze cechował mocny charakter, duża chęć do pracy i wytrwałość w dążeniu do celu. Jego historia pokazuje, że jeśli zawodnik chce pracować, a klub stwarza mu do tego warunki poprzez odpowiednie środowisko do rozwoju i wysoką jakość szkolenia, to wiele braków można nadrobić, a „produktem” finalnym będzie dobry lub bardzo dobry piłkarz – wspomina trener.

 

– Chcemy budować nasze kadry w taki sposób, by tych jednostek wyróżniających się było jak najwięcej. Dzięki temu poziom treningu będzie stał na wyższym pułapie i zawodnicy teoretycznie słabsi w tym momencie będą musieli równać do graczy prezentujących na tym etapie wysoki poziom – dodaje.

 

 

 

– Ten etap szkolenia charakteryzuje się bardzo nierównomiernym rozwojem w aspektach fizycznych u chłopców. Chodzi o tak zwany wiek biologiczny, który nie zawsze idzie w parze z wiekiem kalendarzowym danego zawodnika. Jeden chłopak jest już bardzo wysoki i silny, inny wciąż jest wątły i niski. Dlatego trener musi podchodzić do każdego zawodnika indywidualnie i pracować w taki sposób, by każdy mógł się na treningach rozwijać – podkreśla .

 

– Aspektem wieku biologicznego zajmuje się dział przygotowania motorycznego, którego szefem jest Cesar Sanjuan-Szklarz. Z naszą drużyną współpracuje trener , który zbiera i analizuje informacje o każdym zawodniku, oraz przekazuje nam wskazówki, kiedy na przykład zejść z obciążeń treningowych u danego gracza.

 

– Wiele osób narzeka na te różnice w wieku biologicznym u graczy, ale ja prawdę mówiąc znajduję w nich również pozytywy. Historia futbolu pokazuje, że zawodnicy o drobniejszej budowie również mogą wejść na światowy TOP. Ja podchodzę do tego w ten sposób: rywal jest od ciebie wyższy o dwadzieścia centymetrów? To szybciej podejmuj decyzje z piłką przy nodze. Lepiej przewiduj to, co się za chwilę wydarzy na boisku. Jeśli potrafisz sobie poradzić będąc na teoretycznie straconej pozycji to pierwszy i bardzo mocny sygnał, że w przyszłości może być z ciebie piłkarz przez duże „P”.

 

 

 

 

 

– Piłka nożna jest taka sama na każdym poziomie, czy to w U13, czy w seniorach. Są dwie bramki i wygrywa ten, kto strzeli więcej goli. Zawodnik w każdym wieku to wie i do tego dąży. Rolą trenera jest, z jednej strony, pobudzać w chłopcach radość z gry, pasję, chęć bycia najlepszym, a z drugiej - kształtować w nich cechy i umiejętności, które zmaksymalizują ich szanse na przebicie się do seniorskiego futbolu. Uczyć profesjonalizmu, budować ich świadomość.

 

– Żeby trener stanowił autorytet dla zawodnika, według mnie musi być przede wszystkim sprawiedliwy i szczery. Dla mnie bardzo istotny jest też aspekt wychowawczy - najważniejsze, by chłopcy wyrośli na dobrych ludzi. Oczywiście, każdemu z nich życzę, by spełnił się w przyszłości jako piłkarz, ale nie oszukujmy się, część z chłopców będzie musiała zająć się w życiu czymś innym. Dlatego duży akcent kładę na naukę i szkołę, bo każdy z nich musi mieć jakąś alternatywę, plan B na wypadek, gdyby nie udało im się zostać zawodowym piłkarzem.

 

 

 

 

– Trudno przewidzieć w wieku dwunastu czy trzynastu lat, który z chłopców zrobi w przyszłości karierę piłkarską. Dlatego musimy pracować tak, by każdy z graczy wyciągnął na tym etapie szkolenia jak najwięcej dla siebie. Rozwój indywidualny jest naszym podstawowym celem. Od lat diagnozujemy, że polscy piłkarze mają duże braki w aspektach technicznych, dlatego w momencie, gdy chłopcy są najbardziej "plastyczni" mocno akcentujemy technikę w naszej pracy. Obserwując to, jak na tym etapie szkolenia działają najlepsze akademie na świecie, widzimy, że takie podejście daje doskonałe efekty – podsumowuje .