Kobierecki: Mistrzostwo nagrodą za pokorę

30.06.2015 12.08, autor: Szymon Bartnicki, fot. Jacek Prondzynski, akademia.legia.com, źródło: własne

26 wygranych, remis i 3 porażki. 79 punków, 81 zdobytych bramek i tylko 13 straconych - to dorobek Legii Warszawa w sezonie zasadniczym Centralnej Ligi Juniorów. W dwumeczu półfinału CLJ zwycięstwo z Górnikiem Zabrze 3:1, w dwumeczu finału wygrana 6:2 z Lechem Poznań. Tak wyglądała droga młodych legionistów do mistrzostwa Polski, które gwarantuje im prawo gry w UEFA Youth League, czyli młodzieżowej Lidze Mistrzów. Jej kulisy w rozmowie z akademia.legia.com zdradza trener mistrzowskiej drużyny Piotr Kobierecki.

akademia.legia.com: To był szalony sezon, który choć zakończył się happy endem, wcale łatwy nie był. Po przeciętnych występach w meczach sparingowych rozegranych przed startem rozgrywek, w drużynie dało się wyczuć lekki niepokój. Szczególnie, że na początku czekały nas spotkania z zespołem GKS Bełchatów, który w poprzedniej edycji długo liczył się w walce o awans do ćwierćfinałów oraz z broniącą tytułu Wisłą Kraków.
Piotr Kobierecki: Rezultaty sparingów rzeczywiście nie były zbyt efektowne (porażki 0:5 z Drwęcą Nowe Miasto i 2:5 z Pogonią Siedlce II oraz wygrana 3:1 ze Startem Krasnystaw – przyp. red.) , lecz staraliśmy się zachować spokój. Wiedzieliśmy w jakim kierunku chcemy iść, a dwa pierwsze spotkania ligowe pokazały, że zmierzamy we właściwą stronę. Zwycięstwa (3:0 z Bełchatowem i 5:0 z Wisłą – przyp. red) cieszyły nas nie tylko ze względu na ich rozmiar, ale i dobry styl.

5:0 w starciu z krakowską drużyną to rezultat, którego nie spodziewałby się chyba nawet największy optymista?
- Tak, ale Wisła nie dysponowała wówczas tak silnym składem jak na koniec listopada, gdy w Krakowie wygraliśmy z nią 3:0. Krakowianie z meczu przy Reymonta okazali się najtrudniejszym rywalem w sezonie po Lechu Poznań. 

 

- W Kielcach. Przegraliśmy wówczas z Koroną 0:4 po bardzo słabej grze i jak się potem okazało był to nasz najgorszy występ w sezonie. Po meczu powiedzieliśmy sobie w szatni, że z uśmiechem na ustach będzie wspominać te spotkanie, gdy w czerwcu zdobędziemy mistrzostwo Polski.

 

- Takie mecze jak ten z Koroną kształtują charakter drużyny. Rywal zagrał z nami bardzo agresywnie, co na Legię wówczas wystarczyło. W Kielcach oglądaliśmy całkowicie inny skład niż ten, który wystąpił we Wronkach przeciwko Lechowi. Mimo to uważam, że jako cały zespół wyciągnęliśmy wnioski z tej lekcji, bo w podobnych okolicznościach z lechitami już sobie poradziliśmy.

 

- Mieliśmy dużą pokorę względem tej ligi. Nie chciałem by wobec sytuacji w tabeli spadł zawodnikom zapał do pracy. Najważniejsze jest przecież to, by każdy z nich stawał się lepszy.  Zależało mi na tym, żeby każdy kolejny mecz wzbudzał emocje i by zawodnicy podchodzili do niego z odpowiednim pobudzeniem. Dobra rywalizacja napędza rozwój.

 

- Z punkty widzenia tabeli były to mecze o nic, ale na pewno nie pod względem szkolenia. Poza tym reprezentujemy Legię Warszawa, więc nie możemy sobie pozwolić na odpuszczenie jakiegokolwiek meczu. 

 

- Zawsze pamięta się o tych, którzy wystąpili w decydujących meczach, ale wcześniej wielu innych pracowało na to, abyśmy mogli je rozegrać. Należy wspomnieć choćby Grzegorza Tomasiewicza, który jesienią był jedną z kluczowych postaci w naszej drużynie. Grześ dawał nam bardzo dużą jakość, a wiosną już go z nami nie było. Zapraszałem go na mecze finałowe i choć nie mógł przyjechać to śledził losy kolegów. Należą mu się duże słowa uznania, ponieważ mocno przyczynił się do naszego ostatecznego sukcesu. Rotacja w kadrze była bardzo duża i tak naprawdę w każdej formacji można doszukiwać się liderów po fazie zasadniczej. Dużą jakość w bramce dawał Dawid Leleń. W obronie skład był w miarę stabilny - na prawej stronie pewne miejsce miał Bartosz Skowron, w środku liderem zespołu był Arkadiusz Najemski. W linii pomocy bardzo dobre statystyki po rundzie jesiennej miał Konrad Michalak. Dużo meczów rozegrał u nas Filip Karbowy i nigdy nie schodził poniżej pewnego poziomu. Można byłoby tak wymienić długo, a nie chciałbym nikogo pominąć. 

 

- Tych lepszych momentów było znacznie więcej. Już przed startem rozgrywek wyznaczyliśmy sobie cel, którym było zdobycie mistrzostwa Polski. Chcieliśmy dokonać tego w jak najlepszym stylu pod względem sposobu gry i jak największym rozwoju indywidualnym zawodników. Gorsze momenty? Wspomniany wcześniej mecz w Kielcach oraz początek rundy wiosennej. Przypomnę, że 2015 rok zaczęliśmy od trzech wygranych 1:0 i porażki 0:2 w Elblągu. Z czasem weszliśmy jednak na odpowiednie tory, których już nie opuściliśmy. 

 

- Na pewno byliśmy wówczas dużą lepszym zespołem od rywala i to nie ulega żadnej wątpliwości. Czasem przychodzą takie spotkania, że nie wszystko wychodzi nam tak jakbyśmy chcieli. Mimo to zdołaliśmy wygrać i to jest najważniejsze.

 

- Gdy spotkaliśmy się na początku czerwca wszyscy liczyli na to, że dostaną szanse. Część chłopaków była w I zespole, inni regularnie grali w Legii II. Jedni i drudzy schodząc do drużyny z CLJ uważali, że powinni grać. Ci, którzy grali w CLJ uważali, że skoro oni ten awans wywalczyli to im należy się miejsce w składzie. Mieliśmy zbiór jednostek, z których musieliśmy stworzyć całość. Po ogłoszeniu kadry finałowej na pewno niektórzy byli niezadowoleni. Tłumaczyliśmy im, że najważniejsze jest dobro drużyny. Mówiliśmy o tym na odprawach, z niektórymi rozmawialiśmy indywidualnie. Kluczem do sukcesu było to, aby zbiór ludzi myślał w ten sam sposób. Zależało nam na tym, a by drużyna kreowała jednostki, a nie jednostki kreowały się kosztem drużyny. Mimo to niektórzy mogli czuć się rozczarowani, ale nie ma co się dziwić, bo pracujemy z ambitnymi ludźmi. Wszyscy spotkaliśmy się jednak we Wronkach i razem świętowaliśmy nasz wspólny sukces. 

 

- Takie decyzje podejmuje dyrekcja i sztab szkoleniowy pierwszej drużyny. Wcześniej ważniejsze jest to, by zawodnicy zachowali chłodne głowy. Chłopaki zrobili fajny wynik i za to należą się im wielkie słowa uznania. Nikt nie może się tym zachłysnąć i myśleć, że jest na nie wiadomo jakim poziomie. Szanse ma wielu, ale decyduje o tym tak dużo czynników, że nie chciałbym operować konkretnymi liczbami. Spośród chłopców, którzy wystąpili w decydujących meczach na pewno nikogo bym nie przekreślał. Któremu z nich się uda pokaże oczywiście czas. Wielu z nich ma papiery na grę. Co z tym zrobią zależy tylko od nich. Ja postaram się im pomóc. 

 

- Uważam, że Akademia ma się bardzo dobrze. Na wiosnę nie mieliśmy zbyt wielu grających młodzieżowców, ale pamiętamy że tych meczów było mniej i wszystkie były rozgrywane pod ogromną presją. Jesienią było zupełnie inaczej, o czym świadczy spora liczba debiutantów. Utalentowanych zawodników nam nie brakuje. Potrzebny jest im spokój. Szybki awans często powoduje jeszcze szybszy spadek, a tego byśmy nie chcieli. Ludzie, którzy trafią do „jedynki” muszą być na to gotowi sportowo i mentalnie. Krok po kroku i będzie dobrze. 

 

- Widziałem kilka spotkań poprzedniej edycji YUL i uważam, że ich poziom jest naprawdę bardzo wysoki. Możliwość sprawdzenia się z najlepszymi drużynami w Europie na pewno będzie dla nas ciekawym doświadczeniem. By móc się cieszyć większą liczbą takich meczów musimy przejść przez pierwszą fazę rozgrywek. Ta odbędzie się w końcówce września, wcześniej czeka nas losowanie. Już nie możemy się doczekać. 

- Trudno powiedzieć. Umiejętności mamy, kwestia tego jak mentalnie odnajdziemy się w tych spotkaniach. Większość z naszych zawodników ma za sobą występy na arenie międzynarodowej w meczach młodzieżowych reprezentacji Polski, dlatego powinniśmy sobie poradzić. 

 

- To kolejne pytanie, na które dziś trudno odpowiedzieć. Część naszej drużyny to zawodnicy z rocznika 1996. Tych w Youth League będziemy mogli mieć maksymalnie trzech. Nie wiadomo do końca jak będzie wyglądała kadra na nowy sezon. Mogę jedynie powiedzieć, że to grupa bardzo zdolnych piłkarzy, którzy w najważniejszych meczach potrafili stworzyć drużynę. W Polsce się udało. Zobaczymy jak to będzie wyglądało w Europie.

 

- Hertha była od nas lepsza pod każdym względem. To była bolesna lekcja, która okazała się niezwykle przydatna zarówno trenerom jak i zawodnikom. Nie możemy obawiać się meczów z najlepszymi, bo takie spotkania najbardziej rozwijają. Dzięki Youth League zobaczymy jaki postęp uczyniliśmy od początku tego roku. 

 

- Stabilność emocjonalna jest bardzo ważna w procesie szkolenia młodzieży. Po meczu we Wronkach była duża radość, lecz musiała być, ponieważ zdobyliśmy mistrzostwo Polski. W ten sposób zakończył się pewien etap i pracujemy dalej. Nie powinno się też dramatyzować po porażce. Mamy swój model pracy i musimy się go trzymać. Efektowne zwycięstwo czy dotkliwa porażka nie mogą wpłynąć na jego zmianę i inne nerwowe ruchy. Skoro obraliśmy pewien kierunek musimy nim podążać. 

 

- Na razie na wakacje, a do treningów wrócimy 10 lipca. Dwa dni wcześniej mamy spotkanie organizacyjne, na którym będziemy rozmawiać o pracy w kolejnym sezonie.

 

- Nie. Mamy swój model pracy obrany przez Akademię i będziemy się go trzymać.  U nas nie ma okresu przygotowawczego. Wracamy, zaczynamy od testów, by potem realizować kolejne mikrocykle treningowe, które przygotują zawodników do kolejnych wyzwań. Obozu nie będzie. Prawdopodobnie czeka nas wyjazd do Niemiec, gdzie wspólnie z Legią II rozegramy kilka sparingów. 

 

- Zdrowia, by było jak najmniej kontuzji i zawodnicy mogliby dalej się rozwijać. Jeżeli rozwój będzie przebiegał właściwie będą i wyniki. 

Zobacz także:
CLJ: Lech pokonany. 3 gole zaliczki! 
CLJ: Legia Warszawa - Lech Poznań (GALERIA)
CLJ: Skrót meczu Legia 1996/97 - Lech Poznań 
Piotr  Kobierecki: Czuje duże satysfakcję
CLJ: MAMY MISTRZOSTWO, MAMY LIGĘ MISTRZÓW!
Piotr  Kobierecki: Zasłużyliśmy na ten sukces
CLJ: Lech Poznań - Legia Warszawa 2:3 (GALERIA)
Dekoracja Mistrzów Polski (VIDEO)
CLJ: Wielka radość legionistów (VIDEO)
Mistrzowie Polski o sukcesie w CLJ (VIDEO)
I finał CLJ: Legia Warszawa - Lech Poznań 3:0 (CAŁY MECZ) 
CLJ: OTO MISTRZOWIE POLSKI 2015! 
II finał CLJ: Lech Poznań - Legia Warszawa 2:3 (CAŁY MECZ)
CLJ: Wietes, Makos, Karbo i inni Mistrzowie